رز

رز

در میان آن همه گل خدا میداند این یکی از کجا آمده بود! گل در خوابگاه سبزش سرفرصت دست اندر کار خود آرائی بود تا هر چه زیباتر جلوه کند. رنگ هایش را با وسواس تمام انتخاب میکرد، سر صبر لباس میپوشید و گلبرگها را یکی یکی به خودش می بست. نمی خواست جز در اوج درخشندگی زیبائیش را نشان دهد. یک روز صبح درست با برآمدن آفتاب نقاب از چهره بر داشت و با این که با آن همه دقت و ظرافت روی آرایش و پیرایش خودش کار کرده بود… خمیازه کشان گفت: عذر میخواهم که موهایم اینجور آشفته است. شازده کوچولو گفت: وای که چه قدر زیبائید. گل به او گفت: آخر من و آفتاب در یک لحظه بدنیا آمدیم. اگر کسی گلی را دوست داشته باشد که بین کرور کرور ستاره فقط یک دانه از آن هست برای احساس خوشبختی همین قدر بس است که نگاهی به آن همه ستاره بیاندازد و با خودش بگوید گل من یک جائی میان آن ستاره هاست. اما شاید آن ستاره همین نزدیکیها روی دستان پر مهر توست. یک ترکیب استثنایی که جذابیت را تمام و کمال در خود دارد.نگاه بیننده را به سمت خود می رباید و مشتاقانه جلوه گری و طنازی خود را به رخ می کشد.